kReon
Zuidpool
Jorgen Cassier distilleerde een hedendaags politiek drama uit vier antieke Griekse tragedies: Oedipus Tyrannus / Oedipus in Colonos / Zeven tegen Thebe / Antigone (naar Sophocles en Aeschylos). Een herinterpretatie van de Thebe-cyclus vanuit het personage van kReon.
Zuidpool verleent hem anno 2009 wat de Grieken hem destijds niet gunden: een eigen tragedie.
Waarom eindigt Antigone met de ondergang van Creon en zijn gezin? Uit het stuk zelf blijkt geen enkele aanleiding voor zo'n drastische gang van zaken met een nevenpersonage. Kunnen we dit noodlottig einde begrijpen zonder enige voorkennis? En zo nee, wordt die voorkennis verschaft in de gebeurtenissen van de in tijd voorafgaande stukken? Is Creon wel het nevenpersonage waarvoor hij zichzelf zo graag, zo lang uitgeeft, als de cyclus bij hem begint en eindigt? Behandelt de cyclus niet net de tijdspanne van, hier en daar onderbroken, zijn machtsperiode in Thebe? En, hoezeer hij ook het tegendeel beweert, is iemand die zo lang aan de macht blijft niet sowieso machtsgeil? Gaat hij niet ten onder aan wat hij zo lang zo obsessief wil scheiden, het maatschappelijk belang en het familiale? Als hij zijn maatschappelijke verantwoordelijkheid had laten varen, dus afstand had gedaan van de macht, zou het dan zover zijn kunnen komen? Waarom kon hij dat niet? Hield hij dan zoveel van zijn positie? Meer dan van zijn vrouw, zijn kinderen, zijn neven, zijn nichten, zijn zus, zijn schoonbroer/schoonzoon? Had hij een welomlijnde duidelijke politieke missie voor ogen, één waar hij zijn leven voor kon geven? En zo ja, waarom kwam hij daar dan niet gewoon voor uit?
kReon/Antagonist zkt tragedie is een politiek drama en een complex familie-epos: een tragedie van de 21ste eeuw; de hele Thebe-cyclus vanuit het perspectief van de zichzelf wegcijferende machthebber; Kreon: een eerste dienaar van het algemeen belang die in zijn consequentie zijn hele leefwereld slachtoffert aan zijn onvermogen de protagonist te zijn van een eigen tragedie.
“Een Oscar voor Theater Zuidpool … In ruim drie uur levert deze eigentijdse klassieke tragedie het vuurwerk van dit jaar. … Cassier slaat de vanzelfsprekendheden over … Je zou willen dat er een Oscar voor podiumdialoog bestond … Intelligent speelt Cassier leentjebuur bij herkenbare verhalen van nu: dat van Leterme als behoeder van een verscheurd vaderland, dat van Israël tegenover Gaza. … Zonder commentaar, evenwel. Hier geen spoor van de makkelijke ironie van veel stand-up - en ander theater. Zuidpool toont net respect voor de onmogelijke verantwoordelijkheid van de macht …
kReon stijgt uit boven de vanzelfsprekend geworden eenzijdige kijk van populisme en nationalisme, en het gescheld erop … Nu presteert het op een lege scène, zonder muziek, zowat het eerste geloofwaardige antwoord op het hele repertoiredebat. Met een machtig geactualiseerde tekst en toch alle tragiek van het origineel. Dankzij ensemblespel om je vingers bij af te likken.”
(DE STANDAARD — Wouter Hillaert)
“Wat Zuidpool met kReon levert, is ronduit meesterlijk. Een intelligente bewerking met oog voor het actuele, een sobere maar doeltreffende enscenering en wat een acteerspel! Van kReon word je zowaar lyrisch, al kan het ook dat je volledig van je melk bent van zoveel menselijk drama … Groots theater door een sterk ensemble dat je drie uur lang op het puntje van je stoel houdt.” ****
(DE MORGEN — Liv Laveyne)
“De taal in kReon is een kaalslag; kurkdroog, afgemeten, met bitse en snerende dialogen. De woorden hagelen neer, de elliptische zinnen knallen als zweepslagen. … Deze soberheid wordt consequent doorgetrokken in de gedepouilleerde regie.” ***1/2
(KNACK — Jan De Smet)
“Jorgen Cassier, die durft wat … Het is echt een sluitend geheel … Als ik naar de tekst kijk, doe ik mijn hoed af … Het is een hele mooie bezetting: Jan Bijvoet gaat natuurlijk in hoogste versnelling, één van onze grote acteurs. … Misschien de moeilijkste rol, door de manier waarop ze het aanpakken, is deze kReon: Koen van Kaam. Ik heb hem nog nooit zo goed zien spelen. … En dan heb je natuurlijk die mevrouw kReon. Dat is Sofie Decleir … Ja, dat is natuurlijk ook één van onze grote actrices … Er wordt dus zéér goed geacteerd, zéér goed bewerkt … ’t Is heel simpel, als je weggaat uit de voorstelling kom je positief buiten. En eigenlijk, nu ben ik er al een tijdje van weg, maar de nasmaak is beter nog dan de voorstelling. Dat gebeurt niet vaak!”
(KLARA / VRT — Johan Thielemans)