Vogels
Bromvlieg & Universiteit Antwerpen
“Je zou het niet denken maar sommige stukjes van mijn lichaam zijn zacht. Toch zacht genoeg. En als je ze te hard vindt ga je gewoon weer ergens anders liggen.”
Dit is een momentopname van een uitgedroogde ochtend. Een schets van mensen die verlangen, maar niet noodzakelijk naar hetzelfde. Ze hebben niet veel met elkaar te maken, afgezien van de ruimte die ze delen en de flessen die ze afgelopen nacht samen hebben leeggedronken. Deze vijf mensen gaan vandaag niet naar huis. Niet iedereen hoeft altijd naar huis te gaan. In elkaar hopen zij troost en herkenning te vinden. Herkenning betekent: jezelf in een ander terugvinden. Eenzaamheid treedt op wanneer je het overzicht over je eigen lichaam kwijt bent geraakt. Wanneer je niet meer weet waar je ledematen in je romp overgaan. Deze mensen zoeken zichzelf en stoten op elkaar. En in dat botsen gaat het over seks en over schaamte. Over koppigheid, eenzaamheid en ruimdenkendheid. En waar die drie elkaar uitsluiten en tegemoetkomen. Dit is een momentopname van vijf herinneringen aan een gedeelde avond en van vijf versies van klein en groot verlangen.
“Als mensen drinken, mag alles. Dan kan je alles aan dat drinken wijten. Dan zijn mensen geen mensen meer en ben je dus aan niemand menselijkheid verschuldigd.”
Over de makers
De Bromvlieg is het theatergezelschap van de Universiteit Antwerpen dat dit academiejaar drie producties financiert die volledig worden geschreven, geregisseerd en gespeeld door studenten.
Martijn Gielen (1992) liep al stage als regieassistent bij Theater Zuidpools Phaedra en Guy Cassiers’ De Blinden. Samen met theatercollectief ‘tist! maakte hij in 2014 VOS dat in het kader van het Amateurtoneelhuis in de Bourla werd opgevoerd.
Moya De Feyter (1993) publiceerde drie journalistieke artikels over theater in rekto:verso, een kortverhaal in Ook olifanten moeten door (2012), een gedicht in de bundel Ontdooid (2014) en in 2014 schreef ze de tekst voor Koekenbak & Levertraan, een kindervoorstelling van Studio Bernadette.
Dit schooljaar studeren zij af als theaterwetenschappers. Al dat kijken en praten prikkelt de zintuigen en voedt het hart, maar nu is het tijd om zelf een voorstelling te maken. De Feyter schreef een tekst, Gielen regisseert. Acteertalent vonden ze aan de Universiteit Antwerpen.